Visualizzazione post con etichetta totò. Mostra tutti i post
Visualizzazione post con etichetta totò. Mostra tutti i post

mercoledì 6 novembre 2013

'A Livella tradotta in catalano


Lo livell

di Antonio de Curtis


Cada any, lo dos de novembre, hi ès l’usança
Per los difunts anar al campsant.
Cada u te de fer acquesta educacio;
cada u te de tendre acquest pensament.


Cada any, puntualment, en acquest dia,
de acquesta trista recurrència,
tambè jo hi vaig, i amb los flors adob
lo lòcul de marbre de xia Vicenza.


Acquest any me ès capitat un aventura...
despès de haver fet lo trist homatge.
Madona! pensaniri, que por!,
ma despès me fet coratge.


Lo fet ès aixi, estau a escoltar:
s’ acostava la hora de la tancada:
jo, mut mut, estava per ixi
gitant un ull a calque sepultura.


Aqui dormi en pau lo noble marquès
senyor de Rovigo i de Belluno
ardimentos heroi de mil empresas
mort l’onze de maig del trenta-u


lo blasò amb la corona a damunt de tot...
...sota una creu feta de lampadinas; tres maços de roses a ma una lista de lucto:
candelas, candeletas i sis farols.


Propiu atacada a la tomba de aquest senyor
Hi estava un altra tomba patita,
Abandonada, sense ninguna flor;
Per senyal, solament una creuleta.


A damunt de la creu poc se llegiva:
Esposito gennaro-escombrador:
miranara, que pena me feva
aquest molt senze ningun farol!


Aquesta ès la vida! entre de mi jo pensava...
Qui havia tant i qui no te arres!
Aquest pobre madonna se esperava
Que tambè al’altre mòn era pobre?


Mentres fantasticava aquest pensament,
Se ès ja feta quasi mitgianit,
Jo sò restat tancat presoner,
Molt de por davant has farols.


Tot en un moment, cosa veig a lluny?
Dues ombras acostarse de la mia part...
He pensat: aquest fet a me pareix estrany...
Sò despert...dorm, o ès fantasia? Altre que fantasia; era lo marquès:
Amb lo cilindre, la caramela i lo paltò;
L’altre a darrera de ell un mal vestit;
Tot brut i amb la escombra en ma.


Aquel certament ès xiu Gennaro...
Lo mort pobre... l’escombrador.
En aquest fet no hi veig clar:
Son morts i se retiran en aquesta hora?


Podiven èsser quasi a un pam,
Quan lo marquès se ferma de cop,
Se gira i seriu seriu...calm calm,
Diu a xiu Gennaro:jovenot!


De vòs voliva saber, vil carronya,
Amb qual ardir i qual coratge
Vos seu fet enterrar, per mia vergonya,
A prop de mi que sò un titolat!


La casta ès casta i va, si, respectada,
Ma vòs haveu perdut lo senso i la mesura;
Lo vostro cos anava, si, inhumàt;
Ma sotterrada en mig de la ronya!


Encara oltra suportar no puc
La vostra proximitat pudenta,
Ès necessar, doncs, que buscau un fos
En mig dels vostres iguals, en mig de la vostre gent


Senyor marquès, no ès culpa mia,
jo no vos havia fet aquest tort;
ma muller ès estada ha fer aquesta estupidesa,
jo que pudiva fe se era mort?


Se fossi viu vos fariva content,
Agafassi la caixa amb les quatre ossos
I propiu ara...en aquest moment
Me tirava a dins de un altru fos!.


I cosa espera, brut malcriat,
Que la ira mia aconsegui exèdencia?
Se jo no fossi estat un titolat
Hauria ja dat lo via a la violència!


fes veure...aquesta violència...
la veritat, marquès ma sò estracat
de te escoltar; i si perd la paciència,
no me arrecord que sò mort i son cops!...


Ma qui te creus de èsser... un dèu?
En aqui dins lo vols comprendre, que sem iguals?...
...mort sès tu i mort sò jo;
cada u com ès nat ès tal i qual.


brut porc!...com ta permitis
paragonarse a mi quehe tengut nadals
il·lustros, nobles i perfects,
de fe envìdia a princips reals?.


Tu qual nadal...pasqua i epifania!!!
Tal vols posar al cap...a dins del cervell
Que sès malalt encara de fantasia?...
La mort lo saps cosa ès?...ès un livell.


Un rei, un magistrat, un gran home,
Passant aquest cancel·lo ha fet lo punt
Ha perdut tot, la vida i tambè lo nom:
Tu no te ses fet encara aquest conte?


Per aixo escoltame...non facis aixi,
Suportame acostat que te importa?
Aquestas pallatxadas las fan sol los vius:
Nosaltres sem serius...apartenem a la mort!

traduzione in lingua catalana

giovedì 31 ottobre 2013

'A livella - La poesia di Totò , principe Antonio De Curtis + video


Ogn'anno,il due novembre,c'é l'usanza
per i defunti andare al Cimitero.
Ognuno ll'adda fà chesta crianza;
ognuno adda tené chistu penziero.Ogn'anno,puntualmente,in questo giorno,
di questa triste e mesta ricorrenza,
anch'io ci vado,e con dei fiori adorno
il loculo marmoreo 'e zi' Vicenza.
St'anno m'é capitato 'navventura...
dopo di aver compiuto il triste omaggio.
Madonna! si ce penzo,e che paura!,
ma po' facette un'anema e curaggio.
'O fatto è chisto,statemi a sentire:
s'avvicinava ll'ora d'à chiusura:
io,tomo tomo,stavo per uscire
buttando un occhio a qualche sepoltura.
"Qui dorme in pace il nobile marchese
signore di Rovigo e di Belluno
ardimentoso eroe di mille imprese
morto l'11 maggio del'31"
'O stemma cu 'a curona 'ncoppa a tutto...
...sotto 'na croce fatta 'e lampadine;
tre mazze 'e rose cu 'na lista 'e lutto:
cannele,cannelotte e sei lumine.
Proprio azzeccata 'a tomba 'e stu signore
nce stava 'n 'ata tomba piccerella,
abbandunata,senza manco un fiore;
pe' segno,sulamente 'na crucella.
E ncoppa 'a croce appena se liggeva:
"Esposito Gennaro - netturbino":
guardannola,che ppena me faceva
stu muorto senza manco nu lumino!
Questa è la vita! 'ncapo a me penzavo...
chi ha avuto tanto e chi nun ave niente!
Stu povero maronna s'aspettava
ca pur all'atu munno era pezzente?
Mentre fantasticavo stu penziero,
s'era ggià fatta quase mezanotte,
e i'rimanette 'nchiuso priggiuniero,
muorto 'e paura...nnanze 'e cannelotte.
Tutto a 'nu tratto,che veco 'a luntano?
Ddoje ombre avvicenarse 'a parte mia...
Penzaje:stu fatto a me mme pare strano...
Stongo scetato...dormo,o è fantasia?
Ate che fantasia;era 'o Marchese:
c'o' tubbo,'a caramella e c'o' pastrano;
chill'ato apriesso a isso un brutto arnese;
tutto fetente e cu 'nascopa mmano.
E chillo certamente è don Gennaro...
'omuorto puveriello...'o scupatore.
'Int 'a stu fatto i' nun ce veco chiaro:
so' muorte e se ritirano a chest'ora?
Putevano sta' 'a me quase 'nu palmo,
quanno 'o Marchese se fermaje 'e botto,
s'avota e tomo tomo..calmo calmo,
dicette a don Gennaro:"Giovanotto!
Da Voi vorrei saper,vile carogna,
con quale ardire e come avete osato
di farvi seppellir,per mia vergogna,
accanto a me che sono blasonato!
La casta è casta e va,si,rispettata,
ma Voi perdeste il senso e la misura;
la Vostra salma andava,si,inumata;
ma seppellita nella spazzatura!
Ancora oltre sopportar non posso
la Vostra vicinanza puzzolente,
fa d'uopo,quindi,che cerchiate un fosso
tra i vostri pari,tra la vostra gente"
"Signor Marchese,nun è colpa mia,
i'nun v'avesse fatto chistu tuorto;
mia moglie è stata a ffa' sta fesseria,
i' che putevo fa' si ero muorto?
Si fosse vivo ve farrei cuntento,
pigliasse 'a casciulella cu 'e qquatt'osse
e proprio mo,obbj'...'nd'a stu mumento
mme ne trasesse dinto a n'ata fossa".
"E cosa aspetti,oh turpe malcreato,
che l'ira mia raggiunga l'eccedenza?
Se io non fossi stato un titolato
avrei già dato piglio alla violenza!"
"Famme vedé..-piglia sta violenza...
'A verità,Marché,mme so' scucciato
'e te senti;e si perdo 'a pacienza,
mme scordo ca so' muorto e so mazzate!...
Ma chi te cride d'essere...nu ddio?
Ccà dinto,'o vvuo capi,ca simmo eguale?...
...Muorto si'tu e muorto so' pur'io;
ognuno comme a 'na'ato é tale e quale".
"Lurido porco!...Come ti permetti
paragonarti a me ch'ebbi natali
illustri,nobilissimi e perfetti,
da fare invidia a Principi Reali?".
"Tu qua' Natale...Pasca e Ppifania!!!
T''o vvuo' mettere 'ncapo...'int'a cervella
che staje malato ancora e' fantasia?...
'A morte 'o ssaje ched''e?...è una livella.
'Nu rre,'nu maggistrato,'nu grand'ommo,
trasenno stu canciello ha fatt'o punto
c'ha perzo tutto,'a vita e pure 'o nomme:
tu nu t'hè fatto ancora chistu cunto?
Perciò,stamme a ssenti...nun fa''o restivo,
suppuorteme vicino-che te 'mporta?
Sti ppagliacciate 'e ffanno sulo 'e vive:
nuje simmo serie...appartenimmo à morte!"